تکنیک‌های ساده برای افزایش اعتماد به نفس
- با اعتماد رفتار کنید: سرتان را بالا نگه دارید، قوز نکنید و صاف بنشینید، کمی شانه‌هایتان را عقب ببرید تا کمرتان صاف باشد و مستقیم به مخاطبتان نگاه کنید.
- لباس مناسب بپوشید: زمانی که ظاهر مناسبی دارید احساس بهتری نیز خواهید داشت. اگر لباس و وسایلی انتخاب کنید که مناسب شما باشند، مطابق با شغل و سبک زندگی‌تان باشند و باعث شوند احساس خوبی داشته باشد، ناخودآگاه اعتماد به‌نفس‌تان افزایش می‌یابد.
- با قاطعیت صحبت کنید: سخنرانان بزرگ با اطمینان و قاطعیت و با لحنی ثابت و ریتمیک حرف می‌زنند.
- مثبت‌اندیش باشید: انرژی مثبت منجر به شکل‌گیری نتایج مثبت می‌شود، پس نیمهٔ پر لیوان را ببینید و ذهن‌تان را بر فعل توانستن متمرکز کنید.
- فعالیت کنید: بی‌تحرکی و انجام ندادن هیچ کاری، ترس و شک را افزایش می‌دهد و در مقابل فعالیت اعتماد و شجاعت را بیشتر می‌کند.
- آماده باشید: آمادگی مانع عملکرد ضعیف می‌شود؛ آمادگی بیشتر باعث می‌شود نسبت به قابلیت‌ها و توانایی‌های خود اعتماد و اطمینان بیشتری داشته باشید.
- خودتان را دوست داشته باشيد و تصويري كه از خود داريد را بهبود دهيد. اگر قصد داريد در جمعي حاضر شويد يا فعاليت جديدي را انجام دهيد اما از انجام آن هراس داريد، ميتوانيد از تكنيك هاي ان ال پي نيز استفاده كنيد. تصويري كه از خود داريد را ويرايش كنيد بدين صورت كه به يك رفتار در گذشته فكر كنيد كه بخوبي در آن مهارت داشتيد. سپس اين تصوير و حس خوب را به اكنون بياوريد و جايگزين تصوير فعلي كنيد. خواهيد ديد ترس و اضطراب شما كاهش يافته و عملكرد بهتري خواهيد داشت
خودباوری یا اعتماد به نفس یکی از شرایط روحی است که شخص در آن بخاطر تجربه‌های قبلی، به توانایی‌ها و استعدادهای خود در موفقیت انجام کارها بطور موفقیت‌آمیز اعتماد و باور دارد. خصوصیت دارا بودن اعتمادِ به خویشتن نقش حیاتی در توسعه و پیشرفت و موفقیت‌های یک فرد ایفا می‌کند.
مثلث اعتماد به نفس[ویرایش]
در حقیقت اعتماد به نفس تقابلی است از این سه پدیده:
- باور
- رفتار
- احساس
اگرچه نقطه شروع اعتماد به نفس باورهای مثبت و پیش برنده است، هر یک از این سه، چون اضلاع یک مثلث بر دو ضلع دیگر اثر می‌گذارد. در واقع هر باور و طرز تفکر مثبت، رفتار مثبتی به دنبال می‌آوردو بروز این رفتار، احساس مثبت خاصی در شخص ایجاد می‌کند. این احساس مثبت آن باور اولیه را تقویت میکندو باورهای استوار، رفتارهای استوارتر و گسترده‌تری به دنبال دارند؛ که به نوبهٔ خود سبب به وجود آمدن احساسی خوب و عالی‌اند
تن‌آرامی یا ریلکسیشن (به انگلیسی: Relaxation)، تکنیکی برای کسب آرامش برای رسیدن به تمرکز بهتر و رهایی از تنشهای ذهنی به کمک آرام‌سازی عضلات بدن می‌باشد.
حاصل تن‌آرامی، تغییر وضعیت روحی کنونی انسان و رهایی او از افکار مربوط به کوشش، کار یا تنش است. عموماً بر این باورند که تن‌آرامی، فعالیتی لذتبخش است.
از آنجا که بین ذهن و تن ارتباط تنگاتنگی وجود دارد، هرچه در جسم آرامش بیشتری برقرار گردد، در ذهن نیز آرامش و تمرکز بیشتری برقرار شده و فرد از افکار مزاحم ذهنی رهایی می‌یابد.
فرد به طور ارادی و آگاهانه نمی‌تواند افکار مزاحم را از ذهن خود خارج کند و به آرامش و تمرکز ذهنی برسد. اما می‌توان آزادسازی و آرام‌سازی ذهن را از راهی غیر مستقیم انجام داد. از آنجا که هر فکری (به ویژه افکار منفی مزاحم) عضلات را منقبض می‌کند، اگر عضلات آرام گردد و تنش و انقباضشان از بین می‌رود. در نتیجه افکار منفی خود به خود از ذهن خارج می‌شوند. اساس تن آرامی همین است: آرام‌سازی عضلات با قصد ایجاد آرامش و خلأ ذهنی. چرا که هرچه میدان فکری خالی تر باشد، تمرکز و توجه بر یک موضوع خاص، آسانتر می‌شود
یکی از روشهای مشهور و متعارف آن از قرار زیر است که برای تلقین بهتر مخاطب گونه ایراد می‌شود
برای انجام تن‌آرامی اینگونه عمل کنید:
- به پشت – صاف – دراز بکشید. شانه‌هایتان را به سمت خارج کشش دهید و شُل (وانهاده) کنید. کف دستها را رو به بالا قرار دهید (یا در هر حالت دیگری اگر در آن راحت هستید). [راهنمایی: یک بالش کوچک را زیر سرتان بگذارید. همچنین می‌توانید – البته در صورت تمایل – بالشی بزرگ را زیر زانوهای خود قرار دهید.]
- چشمانتان را ببندید.
- بدنتان را شُل کنید. [راهنمایی: می‌توانید تجسم کنید که روی شنهای سفید یک ساحل آفتابی دراز کشیده‌اید. این به خیلیها در انجام گام سوم کمک می‌کند.]
- دو بار نفس عمیق بکشید. در هر دو، هوا را آرام-آرام بیرون بدهید
- برای دو ثانیه، همهٔ نیرویتان به پاهایتان بفرستید (کافیست بر روی آنها تمرکز کنید). سپس با ارادهٔ خود، آنها را شُل کنید. [همین کار را با ساقها و بالاتر از آنها، باسن، شکم، قفسهٔ سینه، پشت، دستها، ساعدها، بازوها، شانه‌ها، گردن و صورت خود بکنید.]
- همهٔ عضلات خود را – از پاها تا صورت – به شکل جدا-جدا کنترل کنید و مطمئن شوید که شُل شده باشند. [اغلب شاید بتوانید کشش کوچکی را پیرامون چشمها و عضلات سرتان حس کنید. دهان و زبانتان را نیز شُل کنید.]
- بر بخشهایی از بدن که کششی در آنها حس نمی‌کنید، تمرکز نمایید. بگذارید نفَستان آزاد باشد.
- در پایان کار، پیش از بازکردن چشمها، مطمئن شوید تا آنجا که می‌توانستید، در حالت شُلی باقی‌مانده‌اید.
- چشمانتان را باز کنید. بدن خود را به آرامی کشش دهید، و آرام برخیزید.
نُه گام بالا را برای ۱۰ تا ۳۰ دقیقه تمرین نمایید. هرچه طولانیتر، بهتر.
تن آرامی برای آرامش عمومی تن و ذهن و روان و فعالیتهای فکری، هنری و کار مانند مطالعه کردن و ... مؤثر است؛ و حتی مقدمه ایست برای دیگر مهارتهای آرامش بخش.
بیزاری یا نفرت احساس دوست نداشتن عمیقی است که ممکن است به اشخاص، اشیاء یا طرز فکری دست دهد. بیزاری اغلب با احساس خشم و خصومت در ارتباط است. برخی اصول اخلاقی مانند قاعده طلایی با بیزاری مخالفت می‌کنند. در روانشناسیِ زیگموند فروید، بیزاری حالتی از ایگو است که می‌خواهد منبعِ ناخشنودکنندهٔ خود را نابود کند.
(سخن چینی)
مردبیزاری (به انگلیسی: Misandry) به نفرت یا تعصب منفی نسبت به مردان یا پسرها اطلاق می‌شود. این نفرت را می‌توان نفرتی به موازات زن‌بیزاری درنظر گرفت. مردبیزاری به اشکال مختلف می‌توان بروز کند: از جمله تبعیض جنسیتی، کوچک انگاشتن مردان، خشونت علیه مردان، شی انگاری جنسی مرد یا به‌طور کلی‌تر به نفرت، ترس، خشم و تحقیر مردان.
زن‌ستیزی (به انگلیسی: misogyny) نوعی پدیدهٔ اجتماعی است که در آن زنان موردتبعیض یا تنفر واقع گردیده، یا غیرقابل اعتماد دانسته می‌شوند.
زن‌ستیزی در پیوند با خشونت علیه زنان است. چنان‌که آدرین ریچ، زن‌ستیزی را «دشمنی و خشونت سازمان‌یافته، نهادینه‌شده و شکلِ عادی به‌خود گرفته علیهٔ زنان» تعریف می‌کند.
روان‌کاوان معتقدند ریشهٔ زن‌ستیزی (نفرت از زنان) در خشم اولیهٔ کودک نسبت به مادراست. جامعه وظیفهٔ پرورش کودک را تنها بر عهدهٔ زنان می‌گذارد. چودروف معتقد است مشارکت کامل مردان در پرورش کودکان می‌تواند این ریشهٔ عمیق زن‌ستیزی را در جامعه درمان کند
اَندوه یا غَم نوعی احساس است که در نتیجه ازدست دادن توانایی یا بعد از احساس ضرر ایجاد می‌شود. غم معمولاً با اشک، کم شدن انرژی و انزوا همراه است. وجود احساس غم در افراد یک امر طبیعی است اما افزایش این احساسات همراه با تنش‌ها و عوامل استرس‌آور می‌تواند تبدیل به افسردگی شود، به شکلی که فرد افسرده روزها و هفته‌ها دارای یک احساس غمگینی مستمر و ناخوشایند است که این احساس موجب اختلال در روابط اجتماعی و تحصیلی می‌شود. اَندوه، می‌تواند باعث برهم زدن خلق و خوی و ایجاد افسردگی همچنین بی‌انگیزگی یا ناامیدی شود. از عوامل ایجاد غم می‌توان به مشکلات خانوادگی، از دست دادن دوستان یا اعضاء خانواده، تنهایی، کم بود محبت، سرخوردگی اجتماعی، فقر ، شکست در عشق و غیره نام برد.
:: بازدید از این مطلب : 78
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
