از آنجا که خودآگاهی و درک، در کان.ن توجه غلبه بر کمال گرایی هستند، در ابتدا باید دید که چگونه و چرا این فرایند ایجاد می شود. باور بسیاری از کارشناسان بر این است که کمال گرایی اکتسابی است و ذاتی نیست. به به عبارت دیگر، به نظر می رسد که بیشتر تحت تأثیر پرورش و تربیت می باشد تا اینکه طبیعی و ارثی باشد و تجارب دوران کودکی فرد، تأثیر عمیقی بر ایجاد آن دارد. بشر بی نهایت پیچیده است و غیر ممکن است که به طور قاطع گفته شود که همة وجود فرد به والدین او بر می گردد و یا اینکه در واقع نحوة برداشت فرد از درک مسائل در جوانی کاملاً تعیین کننده است. این موضوع که کمال گرایی محصول سیستم آموزشی است، مورد بحث قرار گرفته است. در طول رشد، از کودکان انتظار می رود که عملکرد خوبی در امتحانات داشته باشند، بعضی از معلمان ممکن است با تأکید بر تحسین کار و رفتار بی نقص، آتش بیار این معرکه باشند (بارو و مور، 1983). در نتیجه، زمانی که دانش اموزان به دوران نوجوانی؛ دورة افزایش خودآگاهی و خودارزیابی می رسند، ممکن است آسیب پذیر شوند. بنابریان احتمالا عوامل محیطی و والدینی و به همان اندازه خلق و خوی کودک می تواند مؤثر باشد (گلد، ترجمه سپهریان آذر و همکاران، 1395).