خطاهاي پزشکی را می توان از دو دیدگاه کلی مورد بررسی قرار داد.

1. دیدگاه سنتی یا رویکرد فردي به خطا: Person Approach

2. دیدگاه جامع نگر یا رویکرد سیستمی به خطا: System Approach

اين دو رويکرد در موارد ذيل با يکديگر متفاوتند:

• نوع نگرش به علل و عوامل ایجاد کننده خطا

• نحوه مدیریت خطا

رویکرد فردي

بر اساس چنین استدلالی، در صورت وقوع خطا در یک عمل جراحی، بدون در نظر گرفتن علل و عوامل زمینه اي آن، تنها فرد پاسخگو جراح و در صورت رخ دادن هر گونه اشتباه در مصرف داروي بیماران تنها کسی که مؤاخذه می شود، پرستار خواهد بود.

1. به طور معمول برخورد اولیه با یک خطا، پیدا کردن فرد خطا کار و سرزنش کردن وي است.

2. رویکرد ساده ایست که طبق آن رخداد نامطلوب و علت ایجاد آن (فرد خطاکار) کاملاً مشخص است.

3. با تأکید بر این اصل که هر فردي به تنهایی پاسخگوي عمل خویش است.

4. این رویکرد داراي سابقه اي طولانی در دنیاي طبابت می باشد.

5. تمامی تلاشها براي کاهش خطا بر افراد و اقدام اشتباه صورت گرفته متمرکز است.

6. براي بهبود عملکرد افراد از روشهایی مانند ذیل براي فرد خطاکار، استفاده می شود.

• آموزش اجباري

• هشدار

• وضع قوانین

• تعیین مجازات

رویکرد سیستمی:

در این رویکرد به جاي سرزنش افراد خطاکار، به خطاها به عنوان پدیده هایی اجتناب ناپذیر که می توان از آنها جهت ارتقاء عملکرد سیستم بهره برد، نگریسته می شود.

بر خلاف رویکرد فردي به خطا که منحصر به یافتن فرد خطاکار و مجازات وي می باشد، رویکرد سیستمی کوششی در جهت تغییر سیستم به گونه اي است که احتمال وقوع خطا در آن کم شود.

براي این منظور، باید به بررسی و تحلیل عوامل زمینه اي تأثیر گذار بر پیدایش خطا در داخل سیستم پرداخت.

فاکتورهاي تاثیرگذار:

عواملی که در وقوع یا نتیجه حادثه غیر مستقیم تاثیر می گذارند.

فاکتورهاي مسبب (Causative Factors)

عواملی که مستقیما باعث ایجاد حادثه می شوند :

• برطرف کردن این عوامل باعث جلوگیري وکاهش شانس ایجاد انواع مشابه حوادث در آینده می شود .

• این عوامل نقش مهمی در آنالیز حادثه دارد.