روزها از پی هم میگذرند و گذر لحظه ها به قدری سریع می شوند که تصور سال بعد،  ماه بعد، روز بعد به یک چشم زدن جلوی رویم ظاهر می شوند. تلاش برای تغییر همچنان ادامه دارد و اینکه چقدر در این کار موفق بوده ام حرفی است که شب ها خواب را از چشمانم میدزد ولی میدانم که از الان نباید به نتیجه گیری فکر کنم. میدانم که این روزهای سخت تمام می شوند، میدانم عشقی که لایق من و قلبم باشد در زندگیم ظاهر میشود اما کاش قلبم هم مثل مغزم میتوانست منطقی باشد. به احترام قلبم و مهربانی بیش از حدی که خداوند در وجودم به ودیعه گذاشته روزها را به همان شکل قبل میگذرانم تا شاید که اوضاع عاطفی کمی با من سازگارتر شود و.....

تغییر خیلی دردناکتر از چیزی است که تصورش را میکردم، از صفر شروع کردن سخت است و سختر از همه اینکه الان مرحله خراب کردن است. باید تمام چیزهایی که را تاکنون ساختم و به قول اطرافیان در ان موفق بودم خراب کنم، باید به خودم جرات بدهم و همه چیز را در یک چشم به هم زدن ویران کنم، شغلم...درآمدم... دوستانم.... همکارانم..... اجتماعی که در درون آن غرق شده ام...کتابهایی که جمع آوری کرده ام...جهان موازی که اکنون در آن زندگی میکنم....خدایا چقدر سخت است و سخت از همه اینکه بخواهی عزیزانت را متقاعد کنی که مانعی سر راه تغییرت نباشند و این سخترین مرحله از زندگی من است.........و بازهم تغییر درد دارد و اینکه بخواهی مصمم قدم برداری و نگذاری ابهامات دیگران از مسیر پیش رویت در وجودت رخنه کند و تو را سست و مکدر کند. به نظر میرسد جز توکل کاری از دستم برنمی آید، دوباره باید دوش جملات انگیزشی"جول ایستون" بگیرم و خود را در امواج باد رها کنم، در گرمای سوزان تابستان پاهایم را روی خاک داغ بگذارم تا یادم بماند انرژی را که خداوند لایتناهی در وجود تک تکمان قرار داده و نهادیه کرده است... خدایا امیدم را از درگاهت ناامید نگردان و نیروی درونم را که حاصل نفحه خودت می باشد در وجودم دوباره و دوباره زنده کن..."آمین"

ادامه دارد....