خدا به تو اون آدمايى رو كه ميخواى شايد نده هاا :)

ولى اونى كه بهش احتياج دارى و تو رو بالا ميكشه پشت دره ؛)

شايد تو با "تحمل رفتاراى زننده ش و دم بر نياوردن" دارى رشد ميكنى و به اون آدم خوبى كه خالقت خواسته نزديك تر ميشي. 

اين نقصاى زندگى هستن كه اونو قشنگ ميكنن: اهدافو ميسازن و اهداف راه ها رو... و راه ها قشنگيايى رو ميسازن كه ما ميتونيم تصميم بگيريم كه به سادگى ازشون بگذريم يا يه دل سير پاى هر كدومشون بشينيم. زندگى همينه. يه قول خود خدا مثل يه بازى ميمونه. اما هى نگيد "زندگى كنيم كه چى... جاى هممون آخرش يه جاست!" نع. مسلما خداى عادل قصه هاى ما براى اين همه آدم با انواع و اقسام ويژگياى بد و خوب، يه عاقبت مشتركو در نظر نگرفته. پس زندگيو زندگى كنيد و دست از نفس كشيدناى بى هدف ورداريد. چه ميخواستيد چه نه الان تو اين جهان هستيد چون خدا خواسته و شك نكنيد بهتون افتخار ميكنه وقتى ميبينه داريد ميخنديد و بين اين همه سياهى و بدى، دوستى اونو به همه ترجيح ميديد :) وقتى بين اين همه افسردگى و افراد بى اراده اى كه دست به خودكشى ميزنن و با روح ضعيفشون نمى جنگن شما راه درست و البته سختو انتخاب ميكنيد، ياد اين آيه بيفتيد و بگيد   "و ان ليس للانسان الا ما سعى"

مثلا همين كه شاد باشى خودش بزرگترين سعيه. البته منظور شاد بودن سالمه :)) چون شاد بودن هميشه سخت تر بوده از غمبرك زدن. :))) 

پس بياين هممون تصميم بگيريم انعكاس خدا باشيم تو قلباى يخ زده و پينه بسته. و دلاى تار عنكبوت گرفته اى كه بارون ديوانه وار به پنجرشون ميخوره اما به جاى باز كردنش و تنفس قطره هايى كه عشق خدا رو تداعى گر هستن، از صداى رعد و برق فرار ميكنن و نميدونن خدا كسيه كه قبل خواب بايد نگرانياتو بسپارى بهش و راحت بخوابى تا خواباى طلايى ببيني كه خدا برات تداركشون ديده :)