تابستانِ امسال پنج نفر از دانشجویانِ گرافیک کامپیوتری به برنامه‌ی کارآموزیِ CG & Art در استودیوهای دیزنی ملحق شدند، تجربه‌ای همه جانبه به عنوان بخشی از برنامه‌ی تربیتِ استعدادهای درخشان هست که تجربه‌ای عملی با تمرکز بر یادگیری چندوجهی و مشارکت در کار تیمی را در اختیارشان می‌گذارد. در طولِ این برنامه‌ی هشت هفته‌ای، اونها کارگردان‌های دیزنی رو ملاقات کردند، کارگردانان هنری و تدوین‌گرها رو، و فرصت طلایی ساخت یک انیمیشن کوتاه تحت هدایتِ این رهبرانِ هنری بهشون داده شد. امسال، برنامه‌ی کارآموزی توسطِ آقای آلِساندرو جاکومینی Alessandro Jacomini کارگردانِ عکاسی و نورپردازی. و آقای مارک اِم‌پِی Mark Empey کارگردانِ تکنیکی کاراکتر در استودیوهای والت دیزنی هدایت شد.

آقای Empey بهمون گفت:”معلم‌های خصوصی هر روز به اونها سر می‌زدند تا مطمئن بشن که دانشجوها هر آنچه که نیاز دارند تا وظایفِ اون روز رو انجام بدند در اختیار دارند. فکر می‌کنم این نکته بسیار کمک‌کننده بود چون اونها احساس آرامش و حمایت داشتند، از این منظر که یکی یو دارند تا باهاش هر روز در ارتباط باشن.”از هنرجویانِ امسال خواسته شد تا به نوعی تجربه‌ای در تمام بخش‌های تولید در تمام سطوح داشته باشند. از بسط و بهبود داستان تا مراحل دیگه. درحالی که سال گذشته، هر کارآموز تمرکزش تنها روی یک بخش خاص بود، مثل، انیمیت یا نورپردازی.

به همین خاطر، آقای جاکومینی اشاره کرد امسال دنبال این مشخصات بودیم: “هنرمندانی که عالی باشند و درکِ قوی داشته باشند، اما در عینِ حال بتونیم بفهمیم که توانایی مشارک دارند و بتونند با چیزهای مختلف در روند تولید سر و کله بزنن.”  ایشون اضافه می‌کنه، “میخواستیم مطمئن بشیم که به اونها کمک می‌کنیم تا بتونن تصمیم بگیرن تا با حرفه‌ی آکادمیکشون در کدام مسیر حرکت بکنند. کارآموزها بهمون گفتند که این تجربه کمک کرد تا ایده‌های ذهنشون رو همین مورد واضح‌تر بکنند و دیدگاهی شفاف در اختیارشون گذاشت.”

WATCH “VOILÀ,” AN ADORABLE SHORT FILM BY THIS YEAR’S WALT DISNEY ANIMATION STUDIOS INTERNS

حالا اجازه خواهیم داد تا این انیمیشن کوتاه‌ِ دوست داشتنی “وُیلا” خودش حرف بزنه و دو نفر از این کارآموزها در مورد اینکه این تجربه چه شکلی بود صحبت بکنند.

این فیلم تنها در طی هشت هفته با مشارکت پنج نفر تولید شد. این دانشجوها آینده‌ی درخشانِ واقعی در انتظارشون هست. ما با دو نفر از اونها صحبت کردیم. فِلیسیا چِن Felicia Chen و کریسی بِیک Chrisy Beak. هر دونفر در تمام مراحل تولید کار حضور داشتند، خانم چِن روی ظاهر و ویژوال‌دولوپمنت متمرکز بود و خانم بیک هم در ظاهرِ کارlook of the short و همچنین مدلسازی و نورپردازی کار کرده.

L to R: CG and Art Interns Alex Rivera, Felicia Chen, Casey Kelly, Hannah Kim, and Chrisy Baek.

به عنوان فارغ‌التحصیل گرافیک کامپیوتری، خانم چِن ترجیح می‌داد به جای بُعدِ علم کامپیوتری روی بحث هنری تمرکز بکنه. ایشون میگه، “خیلی مچکر هستم که این سیستم به این شکل پی‌ریزی شده که خیلی از ما که جنرالیست بودیم تونستیم این کارآموزی رو انجام بدیم.”

خانم بیک اضافه میکنه: “واقعا از اینکه چطور برنامه‌ی کارآموزی ما، یک برنامه‌یِ تولیدِ انیمیشن بود لذت بردم. چونکه نیازی نبود تا متخصص باشیم، و تونستیم کلِ پایپلاین رو تجربه کنیم. من خودم تا بحال به نورپردازی و کامپوزیت فکر نکرده بودم تا وقتی که از نزدیک این دوتا رو تجربه کردم.”

در اصل، کارآموزها به ۱۵ ثانیه و ۱ کاراکتر محدود شده بودند. هرچند، وقتی که ایده‌ی وُیلا Voila شکل گرفت، متوجه شدند که به زمانِ بیشتر و یک کاراکتر اضافی نیاز دارند تا کلِ داستان رو بتونند بازگو بکنند.

خانم بیک میگه: “این واقعیت که باید یه ایده‌ی اوریجینال در اون مدتِ کوتاه می‌داشتیم فوق‌العاده بود، هرچند اساسا اونها ۱۵ ثانیه رو از ما انتظار داشتند، ما به عنوانِ یه تیم تلاش کردیم تا زمان رو کمی طولانی کنیم و داستان رو واقعا بهترش بکنیم… فکر می‌کنم به عنوانِ کارآموز کارمون رو خوب انجام دادیم.”

خانم چِن میگه: “این محدودیتِ ذاتی در زمان در واقع یک وجه از داستان رو بهتر کرد. فکر کردیم به داستانی بیندیشیم که در انتها یه غافلگیری یا twist داشته باشه، در پایان، نقاشیی که پسر بچه در حال کشیدنش بود تنها یک نقاشی کودکانه بود با آدمک‌های خطی.”

در واقع، این حرکتِ موفق برای داشتنِ داستانی طولانی‌تر چیزی هست که هر دوشون بهش افتخار میکنن. چون باعث شد محصولی جهانی تولید بشه.

خانم چِن میگه، “فکر می‌کنم همه ما این کشمکش در خصوص نقاشی‌های خودمون رو داریم که چطور خودمون کار خودمون رو نگاه می‌کنیم و چطور دیگران ممکن هست اون رو ببینند.” خانم چن یادش می‌آد که: “وقتی که دیگران کار رو دیدند، اشاره کردند به این موضوع که چقدر باهاش ارتباط برقرار کردند و اینکه هر هنرمندی وقتی که جوان‌تر بود چه حسی نسبت به کارهای خودش داشت، و احساس و روند خط خطی کردنِ کاغذ و نشون دادنش به یکی دیگه آشنا بود.”

خانم  بِیک عمیقا از میزانِ دوستانه بودن و پذیرا بودنِ همه در استودیوهای والت دیزنی یاد خواهد کرد… او میگه: “همه خیلی زیاد از ما حمایت کردند. خیلی از این موضوع تعجب کرده بودم که همه به سالن نمایش اومده بودند تا انیمیشنِ کوتاهِ ما رو تماشا بکنن. آخرِ اکران  هم عالی بود، چون اونها مراسمِ اختتامیه گرفتند و یک کیک واسه ماها آماده کردند.”

بِیک هم در آخر اضافه کرد: ” فکر می‌کنم خیلی خوب بود که در نهایت این امکان مهیا شد که جلساتی در خصوص همکاری در پروژه‌های انیمیشنِ بلند توی دیزنی داشتیم. اونها واقعا با ما مثلِ اعضایِ واقعیِ استودیوهایِ انیمیشن سازی دیزنی برخورد کردند. هرچیزی که بخواهیم یاد بگیریم، می‌تونیم اون رو تنها با سوال پرسیدن بلد بشیم…”