موانع تعقل و اندیشیدن کدامند؟

تابوها، استبداد، عوام گرایی، غم و اندوه، تعصب، فقر، خشم، گمانه زنی، سوءظن، جزم اندیشی، بی اعتنایی، غرور، رنجش، معنی کردن های ذهنی، پیش داوری، حسادت، خساست، احساس مالکیت، سانسور، تحریف، شهوت کلام و خوراک، امتناع هیجانی، انقطاع هیجانی، تملق، مغلطه و سفسطه، شروری، ذهن شرطی شده، واکنش و مکانیزم های دفاعی روانشناختی،عدم فضاداری، ذهن بسته و انکارگرا، ابهام گویی، عدم استدلال، انحصارطلبی، عرق ملی و مذهبی، ناسیونالیسم، خودبینی، مرجعیت و رفرنس گرایی و تمام نمادهای انقطاع و رذایل اخلاقی مکانیزم اندیشیدن و تعقل را از انسانها می گیرد.

وقتی انسان تعقل را از دست داد، دچار اختلال از خودبیگانگی می شود و عقل واقعی خود را از دست می دهد و نفس به او یک عقل جزوی و مصلحت اندیش می بخشد(عقل جانشین تقلبی) و خودش را ذات و عقل انسان جا می زند.

ای یار غلط کردی با یار دگر رفتی
از کار خود افتادی با کار دگر رفتی
گفتی که تو را یارا در غار نمی‌بینم
آن یار در آن غار است تو غار دگر رفتی

به همین دلیل عوام گرا و نفس بسیار مایل است تا امت و ملت را با شخصیت پرستی، عرق ملی و مذهبی، افسردگی، فقر، رقابت و حسادت سرگرم کند تا مردم فرصت و مجال اندیشیدن نداشته باشند.

بنابراین به میزان نمادهای انقطاعی که نداریم، عقل داریم.
عقل من منقطع عقل جزوی و عقل تقلیدی است و تعقل بلد نیست.

ترازو گر نداری پس تو را زو رهزند هر کس
یکی قلبی بیاراید تو پنداری که زر دارد

هرکسی گفت من عاقل، عاشق، متعهد و یا مهربان هستم، از روی نمادهای انقطاع می شود به راحتی فهمید که آیا او درست می گوید یا خیر.

قاسم سلطانی