آثار تاریخی رد پا و نشانه های تمدن ملتها هستند.آثار و منابع تاریخی، داده ها و یافته های باستان شناختی از خرد تا کلان،سیم تا زر، مانند تکه های آینه بزرگی هستند که خرد شده و درآن نه می توان نگریست و نه تصویری از خود در آن دید.وقتی هر تکه اثری در حفریات یا بر روی تپه ها چه در اثر کاوش های علمی و چه در نتیجه حفاری های غیر علمی به دست می آیند مانند تکه های این آینه هستند که بادرکنار هم قرار گرفتن بزرگ و بزرگ تر شده و کم کم می توان انتظار داشت که تصویر خود رادر آن ببیند.نقطه مقابل این گفتار،با هر سرقت و تخریب،ویرانی و یا نابود کردن آنها چه عمد و چه غیر عمد، چه کوچک و چه بزرگ،از جنس زر یا سیم ،تکه آجر شکسته یا نقش برجسته ی عظیم  ،این آئینه  شفافیت خود را از دست داده و فرد دیگر نی تواند هویت خود را در آن ببیند.

هر تکه شئی و اثر مانند قطعات یک پازل هستند. مفقود شدن یکی هم به تصویر آسیب می رساند. اگر تعداد قطعات مفقودی  آن افزایش یابد دیگر نمی توان درباز سازی تصویر اقدام موثری نمود.هرتکه و قطعه از آثار تاریخی  نمایی از اعماق ناپیدای تاریخ هستند. نابودی هر اثر نابودی و محو رد پا و نشان و نشان های تاریخی است.در زندگی روز مره هم اگر مدارک مورد نیاز مفقود شود با هزاران چالش مواجه می شویم.نابودی هر اثر  همان نابودی مدارکی است که برای تشخیص هویتمان لازم است.وقتی می گوییم  هر اثر باستانی در جایگاه خود  منبع عظیمی است که درحوزه مطالعات تاریخ انسانی به مفهوم آثار به جای مانده از دوران های گذشته است این نشان می دهد که منبع که محل جوشش و سرچشمه حیات است اگر از بین برود حیات انسان نیز از بین می رود.