پوزييشن بيماران در موارد افزايشICP:
قرار دادن بيمار در وضعيت بدني مناسب و صحيح به كاهش يافتن ICP کمک میکند.سر بیمار در وضعیت خنثی(خط مياني) نگه داشته مي شود درصورت لزوم مي توان وضعيت سر را با استفاده از گردن بند طبي ثابت نگه داشت و حفظ نمود تا بدين وسيله درناژ وريدي نيز بهبود يابد.براي كمك به درناز وريدي مي توان سر را در زاويه 45-30 درجه قرار داد مگر اینکه برای بیمار ممنوع باشد.از چرخش بيش از حد گردن و نيز خميدگي آن بايد اجتناب ورزيد زيرا انحراف يا فشردگي وريدهاي ژوگولار میزان ICP را افزايش مي دهد . ازخميدگي بيش از حد مفصل هيپ نيز خودداري مي شود چون موجب افزايش فشار  داخل شكمي و داخل قفسه سينه اي شده و ICP را بالا میبرد.حتی تغییرات اندک در وضعیت بدنی میتواند تأثير قابل ملاحظه ای بر ICP باقي گذارد.اگر شاخص هاي كنترل بيمار نشان دهند كه چرخاندن وي سبب بالا رفتن ICP میشود در اين صورت مي توان از تخت هاي چرخشي و يا صفحات مخصوص چرخاندن بيمار استفاده كرد.پرستار نيز مي تواند هنگام چرخاندن بدن بيمار ، سر وي را در دست نگه دارد تا بدين ترتيب ميزان تحرك منجر به افزايش ICP  را به حداقل برسد.

پوزيشن بيماران جهت پيشگيري از پنوموني همراه با ونتيلاتور:
بيماراني كه نيازمند تهويه مكانيكي هستند يا آنهايي كه بدليل شرايط زمينه اي شان و نياز به مصرف سداتيو ها قادر به بلند شدن از تختشان نيستند در معرض خطر پنوموني همراه با ونتيلاتور هستند.
VAPبه علت كلونيزاسيون اوروفارنكس و راه هوايي تراشه با باكتري و آسپيراسيون ترشحات اوروفارنكس به قسمتهاي پايين تر راه هوايي بوجود مي آيد.  در 25 درصد از بيماران تحت تهويه مكانيكي 3 تا 10 روز پس از اينتوباسيون بوجود مي آيد.اين آمار نگران كننده است زيرا  VAPشايعترين عفونت بيمارستاني در بخشهاي ويژه مي باشد. يكي از روشهاي بسيار كم هزينه جهت پيشگيري از اين عارضه ي مهم قرار دادن بيمار در پوزيشن هايي است كه سر بيمار حداقل در زاويه 45-30 درجه قرار گيرد(پوزيشن نيمه خوابيده)

اين پوزيشن به شكل زير تعريف مي شود : بالا قرار دادن سر بيمار تا 70 درجه و قرار دادن پاها در زاويه 75  درجه همانند اينكه بيمار روي صندلي نشسته باشد. با استفاده از فريم تخت براي قرار دادن بيمار در پوزيشن BCP، بيماراني كه قادر به خارج شدن از تخت نمي باشند بطور ايمن در يك پوزيشن نشسته قرار مي گيرند.اين روش در بيماراني كه داروهاي سداتيو دريافت مي كنند يا از نظر هموديناميك ناپايدار هستند قابل استفاده است. 

پوزيشن بيماران بعد از جراحي پنومونكتومي:
وقتي كه بيمار هوشيار است و علايم حياتي ثابت است ، سرتخت 45-30 30 درجه بالا برده مي شود . دقت در وضعيت قرارگيري  بيمار بسيار اهميت دارد. بيمار بايد هر يك ساعت از پشت به طرف قسمت جراحي شده قرار گيرد و نبايد به صورت كامل به طرف قسمت سالم بچرخد.اين مسئله باعث تجمع مايع عضلاني در طرف عمل شده مي گردد و ازچرخش مدياستن پيشگيري مي كند .
بيماري كه تحت لوبكتومي قرار گرفته ، ممكن است به هر دو طرف قرار بگيرد و بيماري كه رزكسيون سگمانتال شده ، نبايد به طرف جراحي شده بچرخد تا زماني كه جراح اين پوزيشن را تجويز كند .
در صورتيكه بيمار لوله سينه اي دارد بيمار را تشويق كنيد در وضعيت راحتي قرار گيرد، از او بخواهيد در هر وضعيتي ، از خم ردن بيش از حد قسمت هاي مختلف بدن خودداري نمايد. اطمينان حاصل كنيد كه در وضعيت پهلو ، بدن بيمار به لوله فشار نمی آورد. بیمار را به تغییر وضعیت هر 2-1.5 ساعت تشويق كنيد . وضعيت بيمار بايد بطور مرتب تغيير كند تا باعث خروج ترشحات گردد و بايد در امتداد صحيح باشد تا از بروز تغيير شكل پيشگيري شود.تغيير وضعيت به بهبود تنفس و  . يبمار را به تغيير وضعيت مكرر

تبادل گازي كمك مي كند . مسكن ها هم باعث آرامش بيمار مي شوند.