ساقیا دیونه ام کن! بامی بی رنگ وبو
لب به لب کن کاسه ام را زین سبب چیزی نگو!
خواهم این دیوانگی،مستی زحدّش بگذرد
گرمیّسر نیست بگذر ازمن و زین گفتگو!
ازبدِ اوضاع عالم جان به لب آمد مرا
چاره کن گر میتوانی ترکنم لب باسبو
درد بی درمان من هر لحظه افزون میشود
بهر درمانم طبیب ماهر و جانانه کو؟
می دهد هرکس مرا هرجا نشان دیگری
ترسم ازاین که نماند از برایم آبرو
راه اگر گم کرده ام، راهی نشانم ده ببر!
خواهم آمد ازپیت، برزن به برزن کوبه کو
خواهشی دارم دریغ از من نکن پیمانه را
مست مستم کن! بدارازصحنه های های وهو
کی(صدف)پُربارگردد بی دم و اقطارتو؟
آرزو دارم که بادست توباشم زیرو رو
گرنباشی هادی راهم، نگردانی به راه
کی ثمر دارد برایم بی هدف این جستجو؟
شاعر: رضاعلی بهرامی رشید
:: بازدید از این مطلب : 116
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
