چرا من هر کجا رو می کنم؟ محدود می بلشد
 مسیرش آتش و خار و خس ومسدودمی باشد

 گذشتن ازچنین راهی بجز زحمت نصیبی نیست
 هرآن کس بگذرد از راه چون، خشنود می باشد

 نه دراینجا نه در آنجا امید ماندگاری نیست
 رسد روزی به یک آنی  بشر نابود  می باشد

 هرآنچه می کنم خیری رسد ما را ، ولی هرگز!!!
 به هرکاری زنم دست و ، ولی بی سود می باشد

 به هر سازش که می رقصم که شاید خوش بُوَداو را
 ولی از هر جهت  رقصم ز پی مردود می باشد 

 نشینم زیر هر نوری که شاید نور بستانم 
 ولی آن نور کم کم بهر من کمبود می باشد

 نمی دانم درین دنیا روال زندگها چیست!!!
 پس از عمری بشر پیر و خم ونابود می باشد 

 به هر کاری زند دست و به ویرانی بیندازد 
 سر این کش مکش اندر پی مقصود می باشد

 به هرسو بنگرم جز شر و شور و کج مداری نیست
 پر از گرد و غبار و تیره و یا دود  می باشد

 صدای خوش نمی آید! بخنداند لب ما را
  کسی با کی چنین اندوه غم ؟ مسعود می باشد

 در و دیوار شهری که چنین از غصّه می گرید!!!
 نگاهش می کنی گویی به غم اندود می باشد

 ولی مشتی دغل درفکر غارت کردن خویشند
 مپندار این چنین غارتگری معدود می باشند

 گرفته بوی گند از هر طرف هرکوی و برزن را 
 بگوید آنکه مسئول است، که بوی عود می باشد

شاعر: رضاعلی بهرامی رشید( صدف)

1398/5/7