یار تا کی بامن و دل بی وفایی می کند؟
 رو به رو می بیند و بی اعتنایی می کند !

 هی نگاهش می کنم شاید به یاد آرد مرا
 او ولی ازاین نظر نا آشنایی می کند

 گاه می بینم چنان باعشوه می آید برون
 باهمان عشوه گری دل را هوایی می کند

 من نمی دانم چرا ازعاشقی شیدا چومن!!!
 روی می گرداند و  قصد  جدایی می کند

 دل ازین رفتار سردش اندرون سینه ام
 دائما احساس درد و بی دوایی می کند

 مات و مبهوتم ازین رفتار وکردارش چرا ؟
 جرم ناچیز مرا ، جرم جنایی می کند

 گرچه دشُوار است برمن! در بَرش تاب آورم
  می نویسد قتلم وحکم قضایی می کند

 گر بسوزم یا نسوزم چاره ای انگار نیست
  این همان یاری ست با ما بی وفایی می کند

 موج غم درسینه ام پائین وبالا می شود
 گاه چون باد دمان قصد رهایی  می کند

 عاشقی جز خانه بربادی،  ندارد حاصلی
 گر بجوش آید بجوشد!  هم نوایی می کند

 قصّه ی لیلیّ و مجنون را شنیدیم بارها
 این همان عشق است اظهارخدایی می کند

 بیش از ین گفتن زعاشق بار غم دارد به دل
  گر زحدّش بگذرد غم را نهایی  می کند

شاعر : رضاعلی بهرامی رشید (صدف)