خدای من به کرم حل کن این معمّا را
 گرفته خوفِ تو از من زبان گویا را

به خیر وطاعت شام وسحر امیدی نیست
 مگر به چشم عنایت نظر کنی ما را

چوسائلان درت می کنم طلب از تو
 نگه بدار سر سفره ات به من جا را

 غریب وبی کس وبی یار و بی معینم من
 حبیب من مددی بی پناه و تنها را

 چگونه رام کنم نفسِ بی مهارم را؟!
 مُطیع ِخود نکند این دل مصفّا را

 عنان عقلم اگر رفت ازکفم بیرون 
 بیار برسرم عقل برفته یغما را

 به حقّ مُتّقیان و به حقِّ مظلومان
 برآرحاجت درماندگان دنیا را

 خلاف امر تو بسیار کرده ام یارب!
 ببخش ودرگذر ازمن خطای عظما را

 به عزّت وشرف طاهران درگاهت
 قبول کن زمن  رو سیه دُعا ها را

 زشرّ اهرمنان ای خدا بدورم دار!!!!
 بجز تو کس نکند دفع شرّ  اعدا را

 دل گرفته وغمگینم عرضه ای دارد
 خدای من بپذیر از من این تمنّا را

 گذشت ورفت به تاریّ وتیره امروزم
ببربه روشنی ای دوست روز فردا را

 گذشتن از ره وهرمعبری شده مشکل!
 بگیر دست  مریض و علیل و اعمی را 

 به هرطریقه وتزویر می برند از ما
 ذخیره ی عمل  روزگار تقوا را

 هرآنچه هست درعالم زفتنه می سوزد!
 کجاست آنکه نشاند شرار بر پا را؟!

 نظر بجانب ما کن! وگرنه مغلوبیم
 ببر بسوی اُخوّت زمام دعوا را

 نمی شود دل این شعله ها دگر سرکرد
 بیا فرو بنشان جنگ و هرچه بلوا را !

 (صدف)گرفته چو هر مهتکف زدامانت
 نگیر دامن ازین دست عاشقت  یارا

        رضاعلی بهرامی رشید (صدف)