گوشه ی غربت

 گوشه ی غربت سرآمدعمرازمن بی ثمر
 حاصلی هرگز ندیدم جز عذاب درد سر

 این چه بازار ی ست کالای ندارد بر فروش؟
 میبرداز هرخریداری به عشوه عقل وهوش

 می خمت هرعاشقی راباخم ابروی خویش
 هی نمک می پاشدو زخمی زند بر روی ریش

 می فریبد هرکه باشد! باجلاش بی گمان
 افکندبرخاک وخون بی شان و بی نام ونشان

 می بردتاعرشِ اعلی می نشاند روی تخت
 وای ازآن روزی که برگرددازآن بیچاره بخت!!!

 سرنگون گرداند از بالای دار انتقام
 می ستاندآنچه را داده به او آخرتمام

 ای بشر! دل برچنین دنیای افسونگر مَبند!
 کار اگرکردی خطا شد ! برخطاهایت مَخند

می رودآهسته،آهسته، زمان ما را به پیش
 کار بیهوده مکن! باری مَنه بربار خویش

 ورتوانستی بیا ! دستی بگیرویار باش!
 درخم و پیچ زمانه مردم هُشیار باش!

 چشم واکن آنچه می بینی به فردایش نگر!
 تاتو راحاصل شود وآنچه نداری زآن خبر

 بی جهت برپا نگشته این جهان استوار
 بیگمان منظور دارد زین صناعت کردگار

 رومکن رازی که داری درنهانت زین نظر
 نزد هرنامحرم و هرجاهل وهرکورو کر

 جزخدایت کیست؟ نادیده بخواند حال تو
 کی غریبه می دهد گوشی به آه و نال تو؟

 راز دل را اندرون سینه ات پنهان بدار!
 ورنه کی حاجت رواگردد بدست ِغیرِیار؟

 یاری ازیاران طلب کن! وارهان اغیار را
 دست دجّالان مده! با دست خود افسار را!

 گوشه ای بنشین و  ازغیرو کسانت دورباش
 تانکردی امتحان ! ازهر رفیقی دور باش

 بی محک صراف کی داند عیار سیم و زر؟
 ورنه هر شئی طلایی مثل زر آید نظر

 ذات هرکس از مرام ومسلک اوظاهر است
 ورنه کی دانی پلید و یابه طینت طاهر است؟

 بی تجسّس وارد بیغوله های وا مشو!
 ناگهان ازنیش زهرآگین ماران تا مشو!

 کارِامروزت به سرکن ! گرتورا باشد مجال؟
 شایدم فردا نشدقرعه به نامت مثل حال!

 صبرباید درامور زندگی ازهرنظر
 تانباشی طعمه ی نار شرارتهای شر

 بارها گفتم میان گفته هایم زین سخن
 گرخریداری بُوَد آن را میان انجمن

 هرچه بادا باد گفتم ! آنچه را ناگفته ام
 عارفان دانند معنا را که من دُر سُفته ام

 کی تغیّر می کند ما را نظر آیم گری؟
((قدر زرگرشناسد،قدرگوهر،گوهری))

            رضاعلی بهرامی رشبد(صدف)